GENIETEN!
Blijf op de hoogte en volg Sandra
02 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Bij deze kan ik jullie melden dat de eerste maand in Cape Town zeer geslaagd was! Wat hebben we al veel mooie dingen gezien, bijzondere mensen ontmoet, veel ervaringen opgedaan en genoten van alles wat anders is. Sowieso is het een geweldige kans om voor een paar maandjes uit je oude vertrouwde leventje te stappen, en naar de andere kant van de wereld te verkassen. Dan waardeer je ook des te meer wat en wie je thuis hebt.
Ik voel me ook steeds minder ‘toerist’ in deze wereldstad… al moest Koningsdag toch wel even voor ‘n goeie gevierd worden. Zoals echte Nederlanders dat doen, begonnen we de dag met een bezoek aan een oranjemarkt. Nou, er stonden inderdaad 3 kraampjes in de tuin van een Nederlands bejaardenhuis. Maaaar, dat mocht de pret niet drukken want mijn oog was al lang gevallen op het kraampje met Nederlandse voedingsmiddelen. Mijn tassie meteen vol geladen met (véél te dure) muisjes, vlokken en Oldtimers drop, hélemaal gelukkig! Het was ook erg vreemd om weer onder de Nederlanders te zijn, in onze eigen taal en cultuur. ’s Avonds hebben we Koningsdag gevierd in Tommy’s, een kroeg die deze avond oranje was gekleurd. Allemaal Nederlanders die in Cape Town op vakantie zijn, stage lopen of er wonen. De Jan Smit en Guus Meeuwis deden het erg goed. Het blijkt ook een typisch Nederlandse gewoonte te zijn om bij ieder bekend liedje mee te zingen. Prima, na een paar wijntjes. Gezellig avondje gehad.
Zondag zijn we de dag daarom maar rustig begonnen. ’s Middags naar Waterfront geweest, lekker geluncht in het zonnetje en besloten om een boottochtje te maken bij zonsondergang. Bij het betalen van de tickets sprak een aardige vrouw uit New York ons aan. We konden doen alsof we haar vrienden waren, kregen we korting. Natuuuurlijk waren we ineens best friends for life haha. Later bleek ze ook een verpleegkundige te zijn, wat een goeike. Nou daar zaten de gooische vrouwen, met onze kont op de voorkant van de catamaran. Glaasje bubbels erbij, ingeschonken door onze matroos die sprekend op die hilarisch domme kerel van The Hangover lijkt. Maar wát een geweldig uitzicht bij een perfecte zonsondergang. Genieten, genieten!
Afgelopen maandag was het Freedom day, een public holiday in Zuid-Afrika. Op deze dag wordt stil gestaan bij de eerste democratische verkiezingen in 1994, waarbij Nelson Mandela als president werd gekozen. Een belangrijke dag voor de Afrikanen, voor ons een lekker dagje vrij van stage. Deze dag hadden we een tripje gepland naar ‘Imhoff Farm’, met als doel paardrijden op het strand. Bij de Imhoff Farm was een slangenpark (nee bedankt), een plantentuin (hoeft niet), een kinderboerderij (hoeft ook niet), een winkel van sinkel en een restaurant. Ooowja, en je kon kameel rijden op een grasveld. Ik vond het niet de moeite waard, spaar liever voor een tochtje in de woestijn, maar Renske had zich de hele 5 minuten vermaakt. Om 15.30u werden we verwacht bij de paarden afdeling. Daar kregen we een charmante cap op, en een paard(je) toegewezen. Ik zal mijn irritaties over 2 eigenwijze chinezen in chique paardrijkleding die om een groter en beter paard vroegen, maar achteraf niet eens in ‘draf’ konden rijden maar achterwege laten...
Daar gingen de cowgirls. De route naar het strand was al ontzettend mooi. Een soort Peel gebied, maar dan met de oceaan en bergen op de achtergrond. En eenmaal op het strand was het nog veel mooier! Daar werd ons gevraagd of we wat sneller wilden dan alleen maar lopen (of stappen, weet ik veel hoe dat bij paarden heet). Tja, dat hoef je mij natuurlijk geen 2 keer te vragen. Iris en Renske vonden het prima zo rustig aan. Dus ik ging met 3 anderen eerst een stukje draf en toen dat aardig lukte, gingen we in galop. Ontzettend gaaf! Een erg geslaagde middag, met weer een ‘check’ op mijn bucket list: paardrijden op het strand.
Gisteren was het alwéér een public holiday, namelijk Workersday. Helemaal goed, weer een dagje vrij. Niet dat ik jullie hier jaloers mee kan maken, want in Nederland was het gewoon meivakantie.
Op het programma: de Tafelberg beklimmen. Na 5 weken dan eeeindelijk iets wat op sporten lijkt (sorry Olympia, maar ik kom terug met een conditie als een vaatdoek). Ik mijn Kennedymars schoenen uit mijn koffer getoverd, hardloopbroek aan en rugzak mee, kom maar op! Vol goede moed een startfoto gemaakt bij het begin van de route, en na 7 minuten zaten we al weer uit te hijgen op een rots. Wat steil! Er was ons verteld dat je bij een kruising kon kiezen voor de makkelijke (toeristische) route, of de wat moeilijkere route waar je je handen bij nodig hebt. Ja hoor, allicht kozen we voor de moeilijke. Het eerste bord dat we tegen kwamen: ‘Tafelberg is niet verantwoordelijk voor ongevallen, gebruik van ladders en klimmaterialen op eigen risico’… gewoon negeren, wij zijn geen watjes. Nou daar stonden we dan voor de zoveelste rots te kijken, hoe komen we hier in vredesnaam op?! Maar goed, wij wilden uitdaging. Daarna volgde weer een bord: ‘Warning! het gebruik van klim hulpmiddelen op eigen risico’. En ja hoor, er zaten ook echt van die ijzeren hulpmiddelen in de rotsen. De moed zakte ons helemaal in de schoenen toen de mensen voor ons omdraaide (na een klim van 2 uur). Het was volgens hen niet mogelijk om via deze route de top te bereiken. Omdat ik dat zelf wilde oordelen was ik alvast een stuk naar boven geklommen om te kijken of er een pad was. Niks pad, wel mooi uitzicht. Toen we op het punt stonden om om te keren, kwam er een redelijk oude vrouw aan met haar gezin. Volgens haar was er wel degelijk een pad, die was er 30 jaar geleden namelijk ook. Dus wij als een kudde schapen achter dat gezin aan. En met veel fantasie liep er inderdaad weer een pad dat naar boven leidde. Prima! Wederom een mooi uitzicht. Na 3.15 uur hadden we de top bereikt. Toch wel een beetje trots op ons. Een cola zero smaakte ook nog noooit zo goed als op de Tafelberg. Later zagen we pas het bord dat aan het begin/eind van de route stond: ‘Warning. Extremely dangerous route with steep rock climbing and difficult navigation. DO NOT attempt this route if inexperienced’. Voor de weg naar beneden hebben we toch maar de toeristische route gekozen. Minder mooi uitzicht, wel praktischer.
Verder hebben we deze week nog 3 dagen stage gehad. Was prima, niks nieuws. De kinderen hier hadden ook een week vrij van school, dus de hele dag een drukke bende. Ik heb inmiddels ook een lievelingskind. Een rustig jongentje van 3 jaar met kanker, die geen engels spreekt maar toch altijd door mij geholpen wil worden en altijd bij me in de buurt is. Erg lief.
Fijn weekend!
Liefs, San
Ik voel me ook steeds minder ‘toerist’ in deze wereldstad… al moest Koningsdag toch wel even voor ‘n goeie gevierd worden. Zoals echte Nederlanders dat doen, begonnen we de dag met een bezoek aan een oranjemarkt. Nou, er stonden inderdaad 3 kraampjes in de tuin van een Nederlands bejaardenhuis. Maaaar, dat mocht de pret niet drukken want mijn oog was al lang gevallen op het kraampje met Nederlandse voedingsmiddelen. Mijn tassie meteen vol geladen met (véél te dure) muisjes, vlokken en Oldtimers drop, hélemaal gelukkig! Het was ook erg vreemd om weer onder de Nederlanders te zijn, in onze eigen taal en cultuur. ’s Avonds hebben we Koningsdag gevierd in Tommy’s, een kroeg die deze avond oranje was gekleurd. Allemaal Nederlanders die in Cape Town op vakantie zijn, stage lopen of er wonen. De Jan Smit en Guus Meeuwis deden het erg goed. Het blijkt ook een typisch Nederlandse gewoonte te zijn om bij ieder bekend liedje mee te zingen. Prima, na een paar wijntjes. Gezellig avondje gehad.
Zondag zijn we de dag daarom maar rustig begonnen. ’s Middags naar Waterfront geweest, lekker geluncht in het zonnetje en besloten om een boottochtje te maken bij zonsondergang. Bij het betalen van de tickets sprak een aardige vrouw uit New York ons aan. We konden doen alsof we haar vrienden waren, kregen we korting. Natuuuurlijk waren we ineens best friends for life haha. Later bleek ze ook een verpleegkundige te zijn, wat een goeike. Nou daar zaten de gooische vrouwen, met onze kont op de voorkant van de catamaran. Glaasje bubbels erbij, ingeschonken door onze matroos die sprekend op die hilarisch domme kerel van The Hangover lijkt. Maar wát een geweldig uitzicht bij een perfecte zonsondergang. Genieten, genieten!
Afgelopen maandag was het Freedom day, een public holiday in Zuid-Afrika. Op deze dag wordt stil gestaan bij de eerste democratische verkiezingen in 1994, waarbij Nelson Mandela als president werd gekozen. Een belangrijke dag voor de Afrikanen, voor ons een lekker dagje vrij van stage. Deze dag hadden we een tripje gepland naar ‘Imhoff Farm’, met als doel paardrijden op het strand. Bij de Imhoff Farm was een slangenpark (nee bedankt), een plantentuin (hoeft niet), een kinderboerderij (hoeft ook niet), een winkel van sinkel en een restaurant. Ooowja, en je kon kameel rijden op een grasveld. Ik vond het niet de moeite waard, spaar liever voor een tochtje in de woestijn, maar Renske had zich de hele 5 minuten vermaakt. Om 15.30u werden we verwacht bij de paarden afdeling. Daar kregen we een charmante cap op, en een paard(je) toegewezen. Ik zal mijn irritaties over 2 eigenwijze chinezen in chique paardrijkleding die om een groter en beter paard vroegen, maar achteraf niet eens in ‘draf’ konden rijden maar achterwege laten...
Daar gingen de cowgirls. De route naar het strand was al ontzettend mooi. Een soort Peel gebied, maar dan met de oceaan en bergen op de achtergrond. En eenmaal op het strand was het nog veel mooier! Daar werd ons gevraagd of we wat sneller wilden dan alleen maar lopen (of stappen, weet ik veel hoe dat bij paarden heet). Tja, dat hoef je mij natuurlijk geen 2 keer te vragen. Iris en Renske vonden het prima zo rustig aan. Dus ik ging met 3 anderen eerst een stukje draf en toen dat aardig lukte, gingen we in galop. Ontzettend gaaf! Een erg geslaagde middag, met weer een ‘check’ op mijn bucket list: paardrijden op het strand.
Gisteren was het alwéér een public holiday, namelijk Workersday. Helemaal goed, weer een dagje vrij. Niet dat ik jullie hier jaloers mee kan maken, want in Nederland was het gewoon meivakantie.
Op het programma: de Tafelberg beklimmen. Na 5 weken dan eeeindelijk iets wat op sporten lijkt (sorry Olympia, maar ik kom terug met een conditie als een vaatdoek). Ik mijn Kennedymars schoenen uit mijn koffer getoverd, hardloopbroek aan en rugzak mee, kom maar op! Vol goede moed een startfoto gemaakt bij het begin van de route, en na 7 minuten zaten we al weer uit te hijgen op een rots. Wat steil! Er was ons verteld dat je bij een kruising kon kiezen voor de makkelijke (toeristische) route, of de wat moeilijkere route waar je je handen bij nodig hebt. Ja hoor, allicht kozen we voor de moeilijke. Het eerste bord dat we tegen kwamen: ‘Tafelberg is niet verantwoordelijk voor ongevallen, gebruik van ladders en klimmaterialen op eigen risico’… gewoon negeren, wij zijn geen watjes. Nou daar stonden we dan voor de zoveelste rots te kijken, hoe komen we hier in vredesnaam op?! Maar goed, wij wilden uitdaging. Daarna volgde weer een bord: ‘Warning! het gebruik van klim hulpmiddelen op eigen risico’. En ja hoor, er zaten ook echt van die ijzeren hulpmiddelen in de rotsen. De moed zakte ons helemaal in de schoenen toen de mensen voor ons omdraaide (na een klim van 2 uur). Het was volgens hen niet mogelijk om via deze route de top te bereiken. Omdat ik dat zelf wilde oordelen was ik alvast een stuk naar boven geklommen om te kijken of er een pad was. Niks pad, wel mooi uitzicht. Toen we op het punt stonden om om te keren, kwam er een redelijk oude vrouw aan met haar gezin. Volgens haar was er wel degelijk een pad, die was er 30 jaar geleden namelijk ook. Dus wij als een kudde schapen achter dat gezin aan. En met veel fantasie liep er inderdaad weer een pad dat naar boven leidde. Prima! Wederom een mooi uitzicht. Na 3.15 uur hadden we de top bereikt. Toch wel een beetje trots op ons. Een cola zero smaakte ook nog noooit zo goed als op de Tafelberg. Later zagen we pas het bord dat aan het begin/eind van de route stond: ‘Warning. Extremely dangerous route with steep rock climbing and difficult navigation. DO NOT attempt this route if inexperienced’. Voor de weg naar beneden hebben we toch maar de toeristische route gekozen. Minder mooi uitzicht, wel praktischer.
Verder hebben we deze week nog 3 dagen stage gehad. Was prima, niks nieuws. De kinderen hier hadden ook een week vrij van school, dus de hele dag een drukke bende. Ik heb inmiddels ook een lievelingskind. Een rustig jongentje van 3 jaar met kanker, die geen engels spreekt maar toch altijd door mij geholpen wil worden en altijd bij me in de buurt is. Erg lief.
Fijn weekend!
Liefs, San
-
02 Mei 2014 - 22:52
Janni:
Sandra!!
Echt zo leuk om jou verhalen te lezen! Fijn dat je het zo naar je zin hebt! Geniet lekker van de muisjes en de vlokken haha.
En olympia zal je wel vergeven om die conditie ;)
Groetjes,
Janni -
03 Mei 2014 - 09:00
Karin:
Hey San,
Wat kun jij toch leuke verhalen schrijven! Erg leuk om te lezen :-)
Heel veel plezier nog en geniet ervan!!
Xx.. Karin -
03 Mei 2014 - 10:46
Jessica:
Hee meissie!
Leuk verhaal, zo te lezen bevalt t primaa daar! Gelukkig is er van alles te doen en hoef je niet te vervelen! Enjoy!
Xx Jessica
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley