Toerist in Cape Town

Na jaren van dromen, weken van voorbereiding en dagen van spanning was het dan zover… My first internship abroad! Op Düsseldorf Airport met dikke knuffels en tranen afscheid genomen van twee lieve schatten, en daarna hop-tjop het vliegtuig in met als final destination: Cape Town -South Africa. Tijdens de 6 uur durende vlucht naar Dubai zat ik helaas niet naast Renske, maar naast twee kleffende Duitse dokters die hun honeymoon gingen vieren in Mauritius (érg leuk gezelschap als je je eigen vriendje net voor 3,5 maand hebt uitgezwaaid…).
Om 23.45u lokale tijd (21.45u Nederlandse tijd) arriveerden Renske en ik in Dubai. Wat een meeeega vliegveld! En wat werden we vaak aangestaard, waarschijnlijk omdat we 2 koppen groter zijn dan de gemiddelde arabier. Aangezien we een dikke 3 uur moesten wachten op Dubai Airport, hadden we trek en gingen op zoek naar eten/drinken (wat niet lang zoeken is, want ALLE winkels zijn daar 24 uur per dag geopend). Maar ineens was er de briljante ingeving dat we niet meer in Europa waren. Shit, even vergeten. Welke valuta gebruiken ze hier? In welk land ligt Dubai überhaupt? Waaaaarom doet Wifi het niet zodat Google ons wijze raad kan geven of zodat we onze wereldpas ook op Azië kunnen instellen? Uiteindelijk hebben we onze verse jus met euro’s + rand + amerikaanse dollars betaald.

Om 3.50u lokale tijd het vliegtuig naar Cape Town. Gelukkig weer een plaats bij het raam. Heerlijk om naar buiten te kijken. Omdat ik niet kon slapen, zat ik al op tijd klaar voor de zonsopgang. Wat een kleuren! Precies op het moment dat de zon daadwerkelijk opkwam, kwam de stewardess langs. ‘Can you please cover that window.’ Na een korte discussie kreeg ik het niet gewonnen, het raampje moest dicht. En bedankt, nog steeds geen zonsopgang gezien en ik kon niet meer buiten kijken. Daarna volgde een paar laaaange uren.. compleet met gezwollen voeten, geen slaap, saaie films, knie pijn, honger en weinig kans om naar het toilet te gaan vanwege mijn slapende buren.
Om 11.45u lokale tijd zijn we in Cape Town geland na totaal 16 uur vliegen. Finally!
Meteen in de rij voor de paspoortcontrole, waar een lange en een korte rij stond. Wij, twee snuggere hollanders nemen natuurlijk de kortste rij. Eenmaal bij het loket legden we braaf ons paspoort neer. ‘Are you South Africans?’ uuuuuh nee, moet dat? Logisch dat die rij zo kort was. We werden vriendelijk verzocht om achter aan de andere rij te sluiten, bij de rest van de touristen. Vol goede moed legde we ons paspoort weer opnieuw neer voor de controle. ‘What are you going to do in this beautiful country, and how long are you going to stay here?’ We komen voor een vrijwillige stage, 3.5 maanden. ‘You can only stay here for 90 days, otherwise you go to jail.’ Hoppa, stempel erin en door. Een discussie was uitgesloten. Gelukkig kwamen we bij de volgende controle enorm aardige Afrikanen tegen, die zeiden dat we gewoon een keer naar de stad moeten gaan, zeggen dat we verpleegkundigen zijn en dat we niet betaald krijgen, en vooral lief lachen. Zorgen voor later dus.

Een aardige man van de organisatie van het appartement stond met een bordje klaar op Cape Town airport, om ons vervolgens naar het appartement te brengen. Het ritje zorgde voor de eerste Zuid-Afrikaanse indrukken… Zwervers langs de weg, een inbreker in actie, townships, de tafelberg, een heerlijk zonnetje, links rijden!, en onze chauffeur had waarschijnlijk geen idee hoe hard hij reed, want zijn dikke smartphone lag op de kilometerteller.

Ons appartement is oud, maar helemaal prima! Ik heb een eigen kamer met twee persoonsbed, er zijn twee badkamers, er is zelfs een wasmachine, én uitzicht op de tafelberg. We hebben gauw onze spullen gedropt, en zijn vervolgens door de eigenaar van het appartement naar het centrum gebracht om hoognodige boodschappen te halen. Zoals een tegoed voor internet (eindelijk contact met de buitenwereld!), avondeten en een fles wijn. Ondertussen was ook Iris gearriveerd. Het avondeten bleek geen succes. Zelfs een simpele pasta bleek ons twee pits fornuis niet aan te kunnen. De kookplaatjes mogen niet harder dan stand 2-3 van de 6, omdat de elektriciteit er anders uit springt… dus, na een half uur hadden we geen gare kip, de pasta had nog niet gekookt en de saus hadden we daarom maar in de magnetron gegooid. Daar zaten we dan, doodmoe en al 2 dagen zonder fatsoenlijk voedsel haha. Bedtijd dan maar.

Gisteren zijn we naar het centrum van Cape Town gegaan. Er was ons verteld dat we aan het eind van de straat op een taxi konden wachten. We stonden natuurlijk niet op de goede plek, maar we waren toch gespot door de zogenaamde ‘black taxi’. Black taxi is niet veel meer dan een oud wit mini busje, met twee zwarte mannen (één bestuurder en de ander zoekt passagiers en vangt het geld). Deze taxi bracht ons naar beneden, naar het centrum, voor maar 6 rand (€0,40). Onderweg werd iedereen middels toeteren en roepen uitgenodigd om in te stappen. Uiteindelijk zat het mutje vol, waarschijnlijk zo’n 14 mensen. Echt afrikaans, prachtig! Eenmaal in de stad zagen we van die typische hop-on/hop-of bussen rijden. Prima, een dagje toerist uithangen. Met een heerlijk zonnetje verkenden we de stad. Wat is Cape Town super interessant en mooi, met een hoop historie! Alles is mogelijk hier, mede door de grote diversiteit aan mensen en culturen. Genoeg inspiratie voor de komende 3 maanden dus.
’s Avonds eindelijk fatsoenlijk gegeten, pizza. Ongeveer €4,20 voor een pizza margherita en een grote cola. Dus wij, pinnige Nederlandse studenten, betalen precies het gevraagde bedrag waarna de serveerster ongemakkelijk lang aan onze tafel blijft staan. ‘No tip for me???’. Vooruit dan.

Na 1.5 dag hier te zijn merk ik dat Cape Town ‘zwarter’ is dan ik had gedacht, dat de meeste Afrikanen goedgehumeurd en vriendelijk zijn, dat je continue goed op je tas moet letten, dat schooien hier haast normaal is, dat ‘worldstekker’geen internationaal woord is (Renske), maar vooral hoe fijn het is dat we 3.5 maand in deze geweldige stad mogen leven!

Komende dagen wordt het heeeerlijk weer (24-30 graden), dus gaan we onze bleke huid eens even goed verwennen. En morgen staat onze fancy car ook voor de deur (volkswagen golf 1, geen airbag, geen airco, geen centrale vergrendeling, wél een stuur en ramen), waar we een eindje mee gaan touren.
We vermaken ons prima, en voelen ons al redelijk thuis hier.
Dus alles komt goed!

Liefs,
San